مرثیه‌ای برای الیکا عبدالرزاقی

گوی خبر-الیکا عبدالرزاقی فارغ‌التحصیل آکادمی سمندریان است و از ۱۹ سالگی با تئاتر، کار حرفه‌ای بازیگری را شروع کرد. اولین نقش جدی او بر صحنه تئاتر هم زیر نظر حمید سمندریان و در تئاتر «دایره گچی قفقازی» اتفاق افتاد. دو سال بعد از آن یعنی در سال ۱۳۸۰ و وقتی تنها ۲۲سال داشت، در یک مونولوگ به نام «بهجت» به کارگردانی حسین عاطفی به تنهایی به روی صحنه رفت و قدرت بازیگری خود را به رخ کشید. او بلافاصله بعد از درخشش در تئاتر، برای بازی در سریال‌های تلویزیونی دعوت شد. اما در نقش‌هایی کوتاه بازی می‌کرد که به او فرصت استفاده از تمام قدرت بازیگری‌اش آنچنان که بر صحنه تئاتر بود، را نمی‌داد. 

در سال ۱۳۸۵ الیکا عبدالرزاقی برای بازی در مجموعه «باغ مظفر» به گروه مهران مدیری معرفی شد. این اتفاق پای او را پس از چند سال کار جدی در تئاتر و تلویزیون به آثار کمدی باز کرد. عبدالزراقی با وجود اینکه یکی از نقش‌های فرعی «باغ مظفر» را بر عهده داشت و همچنین کاراکترش فاصله سنی زیادی با خودش داشت، اما در کنار داستان اصلی بازی کمدی‌اش به چشم آمد. با این حال انگار این تجربه کمدی برای عبدالرزاقی چندان جدی نبود، چون بلافاصله بعد از این کار دوباره به تئاتر بازگشت و حتی تجربه دوباره‌ای با استادش حمید سمندریان در «ملاقات با بانوی سالخورده» در سال۱۳۸۷ داشت.

 نقطه اوج کارنامه هنری الیکا عبدالرزاقی در سال ۱۳۸۹ و با بازی در نقش فخرالتاج همسر جهانگیرشاه دولو در سریال «قهوه تلخ» رقم خورد. عبدالرزاقی، از تمام یک دهه تجربه بازیگری خود در تئاتر و تلویزیون در این نقش بهره برده بود و یک کاراکتر حسود با بازی بسیار برونگرا را به نمایش گذاشته بود. نقش به خاطر تاریخی بودنش، ادبیات، گریم و لباس خاصی را هم می‌طلبید که همه اینها به برجسته شدن کاراکتر فخرالتاج و البته بازی عبدالرزاقی بسیار کمک کرد. اما این نقش به همان اندازه که قله بازیگری این بازیگر بود، پس از آن مسیری به سمت نزول کیفیت انتخاب‌هایش هم شد.

 الیکا عبدالرزاقی تا پیش از «قهوه تلخ» کارنامه و مسیری مشابه خیلی از بازیگران تئاتری مشهور که پایشان به سینما و تلویزیون باز شد، دارد. بازیگرانی مانند امیر جعفری، پانته‌آ بهرام، شبنم مقدمی، ریما رامین‌فر و….. بازیگرانی که با انتخاب‌های درست پس از چهره شدن در تلویزیون، پرستیژ تئاتری خود را حفظ کردند و سعی کردند به بیراهه نروند. بیراهه اصلی که از میانه دهه ۹۰و با ساخت انواع رئالیتی‌شو‌ها و برنامه‌های صرفا سرگرم‌کننده ساخته می‌شد. اما واقعیت این است که عبدالرزاقی نتوانست پس از «قهوه تلخ» در مسیری قدم بر دارد که دوباره به روز‌های اوجش بازگردد و قدرت بازیگری‌اش را فدای کار کم زحمت کرد.

 در اواخر دهه ۹۰دو مجموعه «سرباز» و «برف بی‌صدا می‌بارد» دوباره فرصت بازی در آثار جدی را در حالی که نقش یک برعهده عبدالرزاقی گذاشته شده بود، به او داد. اما شرکت در «خنداننده شو» برنامه «خندوانه» و بعد از آن انواع رئالیتی‌شو‌های مسابقه‌ای مثل «پدرخوانده»، «ضد»، «ارتش سری» و…. او را دیگر کامل به بیراهه برد. حالا دیگر از آن بازی قوی فخرالتاج و بهجت خبری نیست. در عوض تمام قدرت بازیگری الیکا عبدالرزاقی جمع شده در خنده‌هایی بلند و کش‌دار که وایرال می‌شود. یا استعدادی که کف آشپزخانه نشسته، آرد و تخم‌مرغ را بر روی یک سفره کیسه‌ای بدون رعایت نکات بهداشتی ترکیب می‌کند تا مخاطب سرگرم شود!