دفاع جمهوری اسلامی از باز شدن باب مذاکره

گوی خبر [1]-  حمید میرزاده، رئیس اسبق دانشگاه آزاد و رئیس پیشین سازمان برنامه و بودجه، در روزنامه جمهوری اسلامی بر ارزش و اهمیت مذاکره با استناد به دوران پیامبر و مذاکره و گفتگوی ایشان با دشمنان و یهودیان پرداخته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: برخلاف تبلیغات مغرضانه و یا نظرات ناآگاهانه مبنی بر جنگ طلبی پیامبر بزرگ اسلام، اصولاً مذاکرات و گفت‌و‌گو‌های پیامبر با دشمنان و مشرکان و حتی یهودیان و مسیحیان و انعقاد قرار داد صلح با ایشان، بسیار بیشتر از غزواتی است که پیامبراز روی اجبار و اکراه و آن هم بخاطر پیمان شکنی و شروع به تخاصم طرف مقابل، مجبور به انجام آنها می‌شدند.

پیامبر، حتی پیش از غزوات تحمیلی، باز هم باب گفت‌و‌گو و مذاکره را بر جنگ ترجیح می‌دادند و موکداً به یاران خود تأکید می‌کردند که ما نبایدشروع‌کننده جنگ باشیم.

براساس قرآن کریم و سایر منابع اصیل تاریخی اسلامی، گفت‌و‌گو و مذاکره به عنوان بهترین و سهل‌ترین صورت ممکن و با کمترین هزینه برای جامعه اسلامی، در راستای عبور از یک چالش و یا بحران، ابزار و اهرم مهم موفقیت‌های سیاسی پیامبر بوده است.

سیر تحولات تاریخی دوران پیامبر نشان می‌دهد یکی از رایج‌ترین و عمومی‌ترین و انکارناپذیرترین روش‌های دیپلماسی پیامبربرای ایجاد صلح و ترک مخاصمه با دشمنان و قبایل معاند، باز کردن باب مذاکره و گفت‌و‌گو با آنان بوده که در سیره عملی ایشان و به صورت مکرر و به روشنی وجود داشته و اساساً در فرهنگ سیاسی پیامبر، مذاکره بجای مخاصمه، همیشه از اصول اولیه حکیمانه و عزتمندانه ومصلحت جویانه ایشان بوده است.

علاوه بر مذاکره برای ترک مخاصمه، در تاریخ حیات سیاسی و فرهنگی پیامبر، اعزام سفرا به سرزمین‌های مختلف، همواره به عنوان یک راهبرد تبلیغی مبتکرانه برای ترویج دین اسلام و نفوذ ارزش‌های اسلامی بین جوامع مختلف مطرح بوده و به کار می‌رفته است.

حتی پیامبر پس از صلح با یهودیان و مسیحیان هیچگاه از آنان به اجبار نخواست که مسلمان شوند و آنان در عصر پیامبر در سرزمین‌های تحت حکومت ایشان، بر دین و آیین خود باقی ماندند.

این روش و منش پیامبربزرگ که یکی از مهم‌ترین فراز‌های تاریخ موفقیت‌های سیاسی اوست، موجب شد تا سرزمین‌ها و افراد بیشتری به دین اسلام گرویده و با پیامبر همراه شده ویا از عناد و خصومت دست کشیده و مصالحه کنند.

آیا این الگوی رفتار سیاسی پیامبر بزرگ اسلام، امروز نمی‌تواند راهگشای مشکلات کشور باشد؟